Hoe je (nog) meer wordt als Amanda Gorman.

Kippenvel. Ik zeg het maar eerlijk. Zo geraakt was ik door de voordracht van Amanda Gorman, tijdens de inauguratie van Joe Biden.

Wat me raakte? Haar ongebreidelde zichzelf zijn. Een 22-jarige die voluit laat zien wie ze is en waar ze voor staat. Geweldig.

Mocht je ‘m nog niet gezien hebben: zeker nog even kijken. Begin je je dag gelijk goed.

Zo jezelf zijn vraagt lef. Je bent immers kwetsbaar in de spotlights. Toch gaan staan – omdat je óók gelooft in wat je te zeggen hebt – is een daad van dapperheid. Niet alleen voor een jonge, donkere vrouw in de VS.

Het tegenovergestelde komt vaker voor: we houden onze dromen, gekke ideeën, ambities voor ons. Omdat die niet passen bij onze rol. Denken we. Omdat ‘de cultuur’ iets anders van ons lijkt te vragen. Dat is niet vreemd – het maakt wel dat je je kleur verliest. Júist onze eigenheid maakt ons tot inspirerende mensen. Tot impactvolle leiders.

Meer Amanda Gorman worden? Dat begint bij wat zelfonderzoek. Je bewust zijn van wat je doet – vooral als er naar je gekeken wordt. Er zijn drie probate strategieën om je dan te verstoppen. Ze heten ‘complying’, ‘protecting’ en ‘controlling’ en je herkent ze als volgt: we schikken ons naar de verwachtingen van anderen, houden de ander op afstand (kritiek, arrogantie) of zoeken controle over de situatie.

Het mooie is: zodra je dit gedrag bij jezelf ziet (en dat zou heel gewoon zijn), heb je ook de keuze iets anders te doen. Om wel te benoemen wat jij belangrijk vindt in samenwerking. Of om je toekomstvisie wél mee te nemen in het gesprek met je klant. Het resultaat: geïnspireerde gesprekken en contact dat impact maakt. Ik kan uit eigen ervaring vertellen dat je daar blij van wordt – en je omgeving zeker weten ook.

For there is always light, if only we’re brave enough to see it. If only we’re brave enough to be it. – Amanda Gorman

/0 Reacties/door

Drie perspectieven op vernieuwend leiderschap. (Die nu extra actueel zijn.)

‘Hoe groter de zelfkennis, hoe groter het lerend vermogen’.

(Wierdsma & Swieringa, 2011)

Gisteren, vrijdag, postte Hellen van Lienden een bericht over vernieuwend leiderschap. Tot mijn vrolijke verrassing ging het over een publicatie die ik in 2016 schreef voor het boek ‘Mensenorganisaties’.

Ik ken Hellen (nog) niet, maar werd er blij van te lezen dat zij, in haar woorden: ‘met name dit hoofdstuk met bijzondere interesse [leest] aangezien het in mijn ogen super actueel is, vooral nu in deze bijzondere tijd.’ En vervolgens stelt ze een paar goede vragen aan haar lezers, kijk maar eens.

Eerder bedacht ik het me ook al eens: we weten al hoe we ons leiderschap kunnen vernieuwen, het is een kwestie van gaan DOEN.

De context van je organisatie, jouw mindset en aandacht voor je gedrag – zijn alle van invloed op hoe vernieuwend je kunt zijn. Hoe je die leert te vernieuwen? Ik kan je helpen. In maart lanceer ik een nieuw programma, dat volledig draait om kijken en handelen als een leider van nu. Kijk hier maar eens.

Goed weekend!

/0 Reacties/door

Waarom je denken bepaalt of je vernieuwt. (En je garage verbouwt.)

Prachtig, die nieuwe keuken. Wat tot voor kort onze binnenstadgarage was, is nu een ruime woonkeuken. Inclusief lange tafel voor dito etentjes, vloerverwarming en grote ramen… Alleen nog een paar meubels uitzoeken, en klaar zijn we.

Dat wil zeggen: in ons HOOFD. In werkelijkheid moet de architect nog beginnen met tekenen en ligt de vergunningsaanvraag bij de gemeente.

De oude Disney wist het al: ‘If you can dream it, you can do it’.

Wat je denkt bepaalt wat je doet. En daarmee is jouw hoofd een krachtige motor voor vernieuwing. Of juist niet… In de afgelopen week zagen we in Washington D.C. hoe onze overtuigingen ook minder mooi gedrag voortbrengen – to say the least. Het goede nieuws: die link tussen overtuigingen en gedrag geldt ook voor verandering die je wél wilt bereiken. Wat je denkt over jouw realiteit, bepaalt je actie.

Stel: je wilt je organisatie vernieuwen.

Arend Ardon beschreef al eens treffend hoe leidinggevenden onbewust verandering blokkeren. Hoe we, als we denken ‘weerstand tegen het veranderproces’ te zien, strategieën ontwikkelen om die weerstand ‘te breken’. Waarmee we vervolgens onze eigen ‘weerstand’ organiseren…

Vaak zien we wel wat anderen doen, maar niet wat we zelf doen. Laat staan dat we ons bewust zijn van wat we denken! Terwijl juist daarin een grote kans ligt om verandering effectiever te sturen.

Panta Rhei

Als je nieuwe technologie, andere klantwensen of generatie Z beschouwt als een risico, zal je je – bewust of onbewust – schrap zetten. Op een vernieuwend idee van een medewerker reageren met een uitspraak als ‘Dat hebben we al eens geprobeerd’, of ‘Ga dat eerst maar eens uitwerken in een plan’. Niet bepaald motiverend, en de medewerker zal de volgende keer wel twee keer nadenken voordat hij een goed idee oppert.

Als je je omgeving ziet als iets dat van nature constant beweegt (‘panta rhei’), kun je leren meebewegen. Gaan kijken en denken op een manier die je helpt nieuwe kansen om te zetten in resultaten. Zelf méésturen in die veranderende omgeving. Ook als je dat spannend vindt.

Kortom: wat we zien in onze werkelijkheid, bepaalt welke actie we ondernemen ín die werkelijkheid. En als je iets maar vaak genoeg denkt, wordt het echt. Om met de sociologen William Isaac Thomas en Dorothy Swaine Thomas te spreken: “If men define situations as real, they are real in their consequences.” Jouw denken is dus een essentieel onderdeel van je veranderaanpak!

Waar ga jij aan denken vandaag?

/0 Reacties/door