‘Een wijde blik verruimt het denken’, schreef Loesje al in 1989. Maar hoe kom je aan zo’n ‘wijde blik’? En waarom zou je het willen?
De complexe vragen in leiderschap kennen geen klip en klaar antwoord. Een diversiteitsvraag kent geen snelle fix, de opkomst van AI geen projectplan dat je kunt uitrollen.
Om een respons te geven die recht doet aan de uitdaging én de betrokken mensen, heb je het vraagstuk te verkennen. Nieuwsgierig op zoek te gaan naar beginnetjes van een oplossing, een eerste stap te zetten zonder het hele plaatje te zien. En daar zit ons brein ons bij in de weg.
Het menselijk brein is een superefficiënt instrument, dat zaken bij voorkeur laat zoals ze zijn. Dat is het snelst, kost de minste energie en wordt door de hersenen als het meest veilig beschouwd.
En dus is het voor ons het prettigst om onze mentale modellen niet te (laten) verstoren. Hetzelfde te blijven denken – met als gevolg dat we hetzelfde blijven doen. We passen ons gedrag niet aan de veranderde realiteit aan. Met als gevolg dat van onze acties ook weinig vernieuwing uitgaat.
Schuring opzoeken betekent dat je jezelf uitdaagt zaken anders te zien. Je huidige manier van denken bewust oprekt, om een betere respons te geven op de complexe vragen in je praktijk. Zie het als een leadership workout: bij vlagen ongemakkelijk, maar onbetwist nuttig.
Hoe je dat doet? Stel jezelf eerst een doel: voor welk vraagstuk zoek je een nieuwe respons? Bedenk je wat je standaard neiging of aanpak is.
Vervolgens zoek je in je omgeving naar ‘tegendenkers’, of mensen die je een ander perspectief kunnen laten zien. Dat kan een medewerker zijn, of een klant/cliënt/eindgebruiker die je van feedback voorziet. Een boek lezen buiten je ‘comfort zone’ werkt ook (zo las ik deze zomer ‘Betekeniseconomie’ van Kees Klomp).
Alles wat je maar uitdaagt om zaken vanuit een andere invalshoek te zien.
Ongemakkelijk? Soms. Effectief? Zeker. Verrijkend? 100%!