‘Zo, ik ben weer terug van vakantie. Dus: weer terug in de groef.’
Ik vraag haar wat dat betekent. ‘Afspraken van acht uur ’s ochtends tot acht uur ‘s avonds. Kwestie van hoofd omlaag en doorgaan.’
Ze kijkt er niet naar uit, deze HR-directeur. Maar ja, het hoort nu eenmaal bij haar rol… Dus: ‘hoofd omlaag en doorgaan’.
Persoonlijk zie ik liever mensen met hun hoofd omhoog. Die kun je immers aankijken. Daar kun je contact mee maken, al is het maar door even naar elkaar te glimlachen in het voorbij gaan op de gang.
Maar ja, dat verantwoordelijkheidsgevoel, hè? Het maakt dat je doorgaat, terwijl je ergens voelt dat je aan iets anders behoefte hebt.
Ik ben er zelf ook mee behept. Begrijp me niet verkeerd, dat verantwoordelijkheidsgevoel levert me veel op. Het maakt dat ik mijn afspraken nakom, mezelf zeer regelmatig langs mijn eigen professionele lat leg, mijn werk doe naar beste kunnen. Daar varen opdrachtgevers wel bij. En daar word ik dan weer blij van.
Maar soms heb ik ook last van dat strenge stemmetje. Het vind namelijk dat ik éérst alle nodige dingen moet doen, en daarna de leuke (‘eat the frog’, weet je nog?). Het maakt dat ik langer werk aan een workshop of lezing dan nodig, totdat ik het écht goed vind. Mijn oud-collega Mechtelt Prins (zij/haar) lachte me er vroeger al goedbedoeld om uit. Hielp enorm. 😉
De zomer is een goed moment om eens na te gaan waar je écht zin in hebt. Een iets rustigere agenda geeft de kans om te voelen ‘waar het stokt en waar het stroomt’, zoals vakgenoot Nathalie Paulussen dat noemt. Start dan voor de verandering eens met waar je zin in hebt!
Dat is in ieder geval mijn oefening voor deze zomer.
Het resultaat van vandaag:
– een start met koffie, daarna een half uurtje sporten.
– schrijven aan mijn nieuwe e-book.
– lunch en een rondje wandelen.
– toen pas de regeldingen die nog moesten gebeuren, gevolgd door teksten schrijven voor mijn nieuwe website.
Het resultaat: een productieve én energiegevende dag!