Berichten

Het is een songtekst die bij me bleef vanuit mijn tienerjaren (en ja, dat zegt iets over mijn leeftijd 😉 )

It takes love over gold
And mind over matter
To do what you do that you must

Mijn middelbareschool-vriendin Francien gebruikte de zin in een schilderij, dat een proefwerk was voor het vak tekenen. Zelf schrijf ik beter dan ik teken – en juist dat maakte dat ik graag in dat tekenlokaal rondliep. Het maakproces herkende ik als stukjesschrijver (schoolkrant!), maar hier ging dat samen met grote doeken, een drukpers en de hands-on geur van wasco en acrylverf. Creativiteit in actie.

Scherper

In de afgelopen weken denk ik regelmatig aan deel twee van de songtekst:

When the things that you hold
Can fall and be shattered
Or run through your fingers like dust

Nu veel zaken die ‘zeker’ leken – in onze organisaties, in de maatschappij en wereld – niet meer zeker blijken, wordt het scherper wat er echt toe doet. Het ‘gold’ valt weg of wordt minder vanzelfsprekend. Anders gezegd: met aanzien of een grote auto lossen we de vraagstukken van nu niet op. Dat waar het echt om draait wordt zichtbaar: de relatie met de ander, elkaar weten te vinden in onze gezamenlijke zoektocht naar oplossingen die wél werken in deze tijd. Om maar iets te noemen.

‘Zij zijn heel anders dan wij’

Tijdens mijn veldonderzoek (2019-2021) werd duidelijk hoe belangrijk goede relaties zijn voor het vernieuwend vermogen van organisaties – organisaties die zich succesvol aanpassen aan de veranderende tijdgeest en vraagstukken. De route ‘Durf te leren en te luisteren’ kwam eruit voort:

Relativeer je eigen perspectief. Luister vanuit de intentie dat de ander een onderdeel kan zijn van de oplossing die jij zoekt. Dat kunnen ook mensen zijn naar wie je eigenlijk liever níet luistert.

Tegelijkertijd zag en zie ik veel voorbeelden van hoe het niet moet. Een organisatie waarin het dominante verhaal is dat ‘zij’ (de directe partnerorganisatie) heel anders zijn dan ‘wij’ bijvoorbeeld. (Heb ik onderzocht, viel enorm mee.) Of een directieteam waarin de onderlinge relaties gericht zijn op ‘wie heeft het voor het zeggen?’ in plaats van ‘wie heeft een zinvolle bijdrage aan het vraagstuk dat we bespreken?’.

Het gevolg van kwalitatief arme relaties is een gebrek aan besluitvorming, daadkracht, innovatie en lerend vermogen. En dus zijn ze van invloed op de vernieuwingskracht van je organisatie.

Relatie voor inhoud

Hoe verbeter je de kwaliteit van relaties in je organisatie? Als leidinggevende kun je veel impact hebben.

Allereerst door aan vertrouwen te werken, in je management-/directieteam en tussen jou en medewerkers. Dat doe je door simpelweg menselijk te zijn. Door jezelf te laten zien als persoon in je rol, inclusief je dromen over de toekomst en je eventuele twijfels over de route ernaar toe.

Als er vertrouwen is, ontstaat vervolgens de mogelijkheid om van elkaar te leren. Er bestaat dan veiligheid om vragen of proefballonnetjes te opperen – zonder dat de inbrenger wordt gestraft voor het inbrengen van een nog-niet-volledig-onderbouwd-plan. Om wilde ideeën te opperen, die zomaar het begin kunnen zijn van een nieuwe oplossing of product.

Tot slot vraagt relatievaardig zijn de skill van het respectvol met elkaar oneens zijn. Om een discussie met elkaar aan te gaan op inhoudelijke gronden – niet om elkaar vliegen af te vangen, maar om vernieuwende ideeën beter te maken. Als leider kun je hierin de toon zetten, door je gedrag een voorbeeld te laten zijn van vertrouwen en vernieuwende dialoog. En door op zoek te gaan naar de halve, gekke en vernieuwende ideeën in je organisatie.

Dat is creativiteit in actie – maar dan op organisatieniveau.

Naar aanleiding van de publicatie van mijn boek ‘Routes naar vernieuwend leiderschap’ interviewde ARBOR mij over de toepassing van mijn onderzoeksresultaten en visie binnen gemeenten en provicies. Het interview verscheen in het Griffiersmagazine, je kunt het hier lezen.

“Van welk type leiderschap ben jij eigenlijk?” Het is begin 2019, Schiphol-Oost. Nu ik inmiddels acht maanden als interimmer rondloop bij de organisatie, raak ik met een collega in een geanimeerd gesprek over onze visies op leiderschap. ‘Ben jij van coachend leiderschap, adaptief leiderschap, agile misschien…?’

Mijn antwoord aan haar vormt de opmaat naar mijn veldonderzoek: “Het gaat er niet om welke stroming ik aanhang. Het gaat om het gedrag dat leidinggevenden op dagelijkse basis laten zien. Daar gaat vernieuwing vanuit – of juist niet.”

Tijdens mijn veldonderzoek deed ik eens een Google search naar typen leiderschap. Ik vond er maar liefst 49. Vaak inclusief de belofte dat dit dé manier is waarop je resultaten bereikt als leider. Het is een aantrekkelijk idee: dat er één manier van leidinggeven is die je succesvol maakt. Een soort heilige graal in leiderschap. Zelfs als zou je alle leiderschapsstromingen terugbrengen tot de vijf definities van Jaap Boonstra, is de realiteit dat de huidige praktijk van leidinggevenden te complex is om te kunnen beantwoorden met één type leiderschap. Ik zou het je sterk afraden.

Welke leider wíl je zijn?
Welk leiderschap werkt in jouw werksituatie is afhankelijk van je context, de strategie van je bedrijf(sonderdeel) en wat je medewerkers nodig hebben om zich te ontwikkelen en te presteren. Niet in de laatste plaats is het afhankelijk van jouw visie en talenten. Mijn ervaring is dat leidinggevenden daarvoor lenen bij verschillende ‘scholen’ van leiderschap. Zowel bij de meer ‘actuele’ stromingen als agile of dienend leiderschap, maar even zo vaak bij de klassiekers – van grofweg Sun Tzu tot Peter Drucker.

Onlangs gaf ik een presentatie en praatten we daarna met wat deelnemers na over de grote hoeveelheid bijvoeglijke naamwoorden die je voor ‘leiderschap’ kunt zetten: dienend, democratisch, autocratisch, inspirerend… We kwamen een heel eind. Al pratend ontstond ook de overtuiging dat leiderschap vanuit één dimensie – one-best-way – niet past bij de uitdagingen van deze tijd. Vorm geven aan vernieuwing vraagt om een gezamenlijk proces, waarin verschillende opties en meningen worden verkend. Een open en lerende blik, nieuwsgierigheid en de kracht van verbinding zijn daarin belangrijke factoren.

Sander Dalenberg zei het mooi tijdens ons interview destijds:

“Dus, wat er hip en happening is op leiderschapsgebied daar moet je kennis van nemen, maar blijf lezen en blijf jezelf daarin ontwikkelen. Integreer dat in wat je al weet en wat je al kan, want het heeft geen zin om één stroming te omarmen en te zeggen: ‘Oh, dan ga ik het vanaf nu helemaal anders doen’. Dat gaat niet werken.”

Nu hoor ik je denken: ‘Als je geen fan bent van al die bijvoeglijke naamwoorden, waarom noemde je jouw model dan relatiegericht leiderschap?!’ Een goede vraag. Aanvankelijk wilde ik mijn onderzoeksresultaten niet presenteren in een model, of benoemen met een bijvoeglijk naamwoord. Precies om bovenstaande redenen: het introduceren van een nieuw leiderschapsmodel kan uitnodigen tot een gesprek over … dat model. Terwijl mijn intentie was – en is – om te beschrijven wat leiders kunnen doen om hun vernieuwende strategie tot dagelijkse realiteit te maken.

Maar toch: het model kwam er. Omdat ik in contact met opdrachtgevers en vakgenoten merkte dat een model óók helpt om kernachtig weer te geven wat je onderzoek heeft uitgewezen. Wel schrijf ik structureel ‘relatiegericht leiderschap’ en niet ‘Relatiegericht Leiderschap’. Misschien een nuance, maar het drukt voor mij uit dat dé manier van effectief leidinggeven niet bestaat – dat geldt net zo goed voor mijn eigen onderzoeksresultaten.

Wél geloof ik dat ze een basis zijn om krachtige stappen in de goede richting te zetten. ‘Being in right relationship’ met jezelf, je omgeving, stakeholders en medewerkers is daarbinnen een belangrijk onderdeel. Het model van relatiegericht leiderschap en de acht bijbehorende routes geven je bewezen ingrediënten en praktische handvatten om jouw leidinggevende rol te versterken. Laat ze je inspireren, maar kies vervolgens zelf de onderdelen die passen bij jou en jouw praktijk.

Als er één ding is dat mij duidelijk is geworden uit mijn veldonderzoek naar vernieuwend leiderschap, is het belang dat vernieuwende leidinggevenden hechten aan relaties:

– de relatie met henzelf,
– de relatie met anderen en
– de relatie met de wereld om hen heen.

De relatie met jezelf is belangrijk omdat je energie wilt houden om anderen voor te gaan in verandering.
De relatie met anderen is belangrijk, omdat de vraagstukken waar we nu voor gesteld zijn te complex zijn om alleen te beantwoorden. We hebben elkaars denkkracht nodig om de beste aanpak te verzinnen voor die situaties.
De relatie met je omgeving is belangrijk omdat je als organisatie steeds afgestemd wilt blijven op de veranderingen in de buitenwereld.

Hoe geef je deze drie essentiële relaties vorm?
Het start met de relatie met jezelf. Die geef je vorm door regelmatig met jezelf te checken of je nog plezier hebt in je rol. Dat kun je pas doen als je op vakantie gaat, maar je kunt het ook simpelweg doen door in de auto op weg naar huis even vijf minuten te checken hoe het met jezelf gaat.

De relatie met de ander krijgt vorm in echt contact. In luisteren naar elkaar en in nieuwsgierig te zijn naar elkaar. In ruimte maken voor afwijkende standpunten, omdat daar misschien wel een puzzelstukje in zit dat jij nodig hebt om het vraagstuk waar je mee bezig bent op te lossen.

De relatie met de context heeft ook te maken met nieuwsgierigheid. Met op zoek te gaan naar wat er gebeurt in die buitenwereld. Naar veranderende klantwensen, nieuw technologie, geopolitieke verschuivingen die invloed gaan hebben op jouw organisatie.

Nieuwsgierigheid dus. Ga op zoek! Ga in gesprek met klanten, met stakeholders, met medewerkers die je gewoonlijk niet spreekt. Ontdek en kijk wat de ontdekkingstocht je aan informatie oplevert voor je volgende stap.

Zowel voor de relatie met jezelf als met de ander en de omgeving hoef je niet eerst een heel plan uit te denken. Gebruik je nieuwsgierigheid als kompas en zet gewoon de eerste stap. Die verandert je realiteit al. Kijk welke informatie die stap je oplevert en baseer daarop je volgende stap.

Veel plezier!

In het afgelopen halfjaar interviewde ik zeven leidinggevenden die succesvol leidinggeven aan vernieuwing in hun organisatie. Wat doen zij in de dagelijkse praktijk? Door welke principes laten zij zich leiden? Wat kunnen andere leidinggevenden van hen leren? Met deze vragen startte ik het From The Field Project.

Lees verder in de PDF “Een ontdekkingstocht naar nieuw leiderschap“.