In het grotere geheel

Rio de Janeiro, 1994. Als 16-jarige loop ik met dertig andere tieners in een sloppenwijk. Het is zomer en we zijn bepakt met kleurpotloden, stickers, een paar voetballen… om daarmee een middag de kinderen in de wijk te vermaken.

Waar we een half uur geleden nog dikke lol hadden met elkaar, maakt de krottenwijk indruk. Zoals de hele stad dat doet. Het zicht op een andere realiteit, rauwer dan ik tot dan toe kende, is confronterend.

Het maakt me duidelijk wat ‘voorrecht’ betekent. Hoe dat willekeurig wordt uitgedeeld. En leert me dat voorrecht (dus) samen moet gaan met het besef dát je bevoorrecht bent. En de bereidheid om zeer regelmatig buiten onze eigen comfortabele ‘bubbel’ te kijken.

In sessies over vernieuwend leiderschap spreek ik er vaker over: de relatie tussen onze acties en besluiten en ‘het grotere geheel’. De buitenwereld van je organisatie, je organisatie in de maatschappij en de wereld.

Of je nu werkt aan vernieuwing vanuit een ESG-programma, ethisch leiderschap, de Inner Development Goals… alle vragen dat je je leiderschap kunt beschouwen in ‘the bigger scheme of things’. Micro en macro verbindt.
Dat wat ‘het grotere geheel’ van je vraagt. En andersom: wat de impact van jouw besluiten is op dat grotere geheel.

En ja, dat is zeker uitdagend. Zeker als je na de vakantie weer aankijkt tegen een volle agenda. Dan ligt de focus al snel weer op de praktijk van alledag, waarin meetings en flinke to do-lijsten je acties bepalen.

Afgelopen jaar volgde ik de opleiding Re-imagine Leadership bij Coaches Rising. Van Professor Peter HAWKINS leerde ik de oefening om ‘het grotere geheel’ een aandeel te geven in je denken. Eenvoudig en effectief: door het een tastbare ‘seat at the table’ te geven.

Stel je voor: naast de belangen van klanten, aandeelhouders, medewerkers, krijgen je achterkleinkinderen een stoel aan tafel. En het ecosysteem ook. Iedere stem telt even zwaar in het bepalen van strategie, doelen en acties.

Ik heb de oefening nu in meerdere leiderschapsessies toegepast en vind het prachtig om te zien welke waardevolle gesprekken het oplevert. Door eenvoudigweg twee extra perspectieven in de ruimte te brengen, verschuift de focus en wordt ‘het grotere geheel’ iets tastbaars. Iets gewoons, waar je op een pragmatische manier rekening mee houdt.

Wat zou dat jou opleveren?