Leidinggeven is een contactsport

Ik heb het nog nooit gedaan. In de ring gestaan, een partijtje gespard, laat staan getraind voor een bokswedstrijd.

Toch kijk ik elke week gefascineerd naar Idris Elba’s Fight School. Omdat het programma voor mij, net zoveel als over sport, gaat over leiderschap. Over ongemak opzoeken om te groeien, over grenzen verleggen om te ontdekken dat je nog meer kunt. Over éérst jezelf leren leiden, en daarna pas een ander.

(Overigens precies de reden dat ik het programma kijk samen met onze puberzoon van 13 – dit zijn life skills!)

Leidinggeven is een contactsport. Dat soms korte moment dat je hebt met je medewerker of collega, maakt het verschil. Je kunt erin je eigen ideeën spuien, of geïnteresseerd vragen naar de zienswijze van de ander. Je kunt het contact aangaan met aandacht en oprechtheid, of het gesprekje afraffelen (druk!). Je kunt het enthousiasme van de ander afremmen (‘Dat hebben we al eens geprobeerd, werkt niet.’), of hem juist uitdagen zijn grenzen te verleggen (‘Vertel!’).

Wat je doet en zegt, heeft direct invloed op jullie relatie, de ontwikkelruimte voor de ander en zijn bereidheid om met je samen te werken of te volgen in een veranderproces.

Bottom line is de vraag wat je raakt in het contact met de ander. Alleen zijn hoofd (feiten, spreadsheets, planning), of ook zijn hart en buik (overtuiging, dromen, zin)? Medewerkers en collega’s meenemen in nieuwe projecten of uitdagingen, vraagt het laatste.

Je op al deze vlakken kunnen verbinden, vraagt allereerst om verbinding met jezelf. Weten wat de verandering met jóu doet, hoe je daarmee omgaat, je toekomstdroom scherp hebben. Die kunnen inbrengen met de ander, inspireert, beweegt en maakt de uitdaging één van jullie samen.

En zo loopt leidinggeven aan vernieuwing via persoonlijk, innerlijk leiderschap. En dus via de verbinding met jezelf.

Hoe ga jij het contact aan?